Een maand verder,tijd voor een update!

Het is ondertussen al eind augustus geworden en ik heb eindelijk tijd en zin gevonden om mijn blog nog eens wat bij te werken. Er is ondertussen al verschrikkelijk veel gebeurd dus het kan wel eens een lange blog worden vandaag. 

Aan mijn vertrek ga ik niet al teveel woorden vuil maken. We zijn met het gezin, net zoals vorig jaar toen ik naar de States vertrok, op hotel gegaan aan de luchthaven om op ons gemak nog samen te ontbijten en rustig te kunnen vertrekken. Deze keer ben ik wel vertrokken vanaf Schiphol waar ik met Malaysian Airlines vertrok richting Jakarta met een tussenlanding in Kuala Lumpur. 

Het was een heerlijke vlucht, lekkere service en ruimte daar in die Business class. Het heeft met pokkeveel geld gekost maar het was het wel waard. Terug gaan komen in Economy gaat pijn doen denk ik haha. 

Eenmaal in Jakarta aangekomen heb ik een taxi moeten nemen naar mijn hotel want het beloofde busje heb ik nergens kunnen vinden. Het was een beetje een overrompeling want ze stormen met een aantal op je af voor taxi's. Onderweg werd me al snel duidelijk dat Jakarta toch wel aanpassen ging worden. De snelwegen lagen er goed bij maar de wegen erlang zijn een mierennest van brommers en bouwvallige huisjes met momenten. En vooral de file's daar zijn verschrikkelijk, in Belgie gaat het nog vooruit. Ik heb een uur gedaan voor 2km te doen van de afrit naar het hotel. Nuja, ik ben het al wat gewoon ondertussen. 

De eerste twee dagen hier kregen we wat theorieles over wat praktische zaken van het vliegen maar het ging er allemaal best wel wat losjes aan toe, helemaal niet te vergelijken met thuis. Wat ze hier op een week doen hadden ze er in Brussel op een dag door kunnen jagen. Maar dat is de algemene mentaliteit hier in Azie wel wat heb ik ondervonden. 

Na twee dagen werden Ivo en ik al naar Kuala Lumpur,Malaysia gestuurd. Daar kregen we eerst twee dagen simulator om onze licentie te valideren. Het was leuk nog eens te vliegen in de simulator maar de procedures waren wel wat roestig na zo een anderhalve maand niet vliegen. Het vliegen daarentegen ging dan wel weer goed. Dat blijf toch het belangrijkste. 

De maandag erna begonnen we met de hele groep van 14 aan drie weken initial training. Dit is iets wat iedereen moet doen die bij Air Asia begint. Dit werd gedaan in de Air Asia Academy die aan de luchthaven van Kuala Lumpur lag. Hier hebben we drie weken opleiding gehad over vanalles en nog wat. Het gaat dan van noodprocedures van AirAsia tot leren hoe de deur en bijbehorende glijbanen werken en bijhorende procedures. Ook de "wet drill" hoorde erbij, dit betekende dus effectief gaan dobberen in het zwembad daar met reddingsvest en de verschillende situaties trainen wanneer het toestel zou neerstorten in de zee. Verder ook wat company gerelateerde briefings waar de filosofie van de maatschappij werd uitgelegd en wat de toekomst gaat brengen. 

Er waren ook wat minder gezellige lessen bij zoals "grooming" waar ons dingen werden verteld zoals hoe je je moet scheren, kapsel, wat soort deo's en schoonheidsproducten goed waren en dergelijke. Niet echt iets wat je verwacht als piloot maar ze besteden veel aandacht aan hoe het personeel eruit moet zien naar de buitenwereld toe. 

Ook teambuilding oefeningen en dergelijke hoorden erbij maar dit was nog wel lachen want hierdoor kwamen we eens van onze stoel af. Het is echt wel wennen hoe ze hier werken. 

Buiten de lessen door hadden we hier ook verschillende keren wat dagen vrijaf en daar hebben we gebruik van gemaakt om wat dingen te doen. De eerste dag dat we vrij hadden zijn we naar het centrum van Kuala Lumpur gegaan. Daar had ik afgesproken met een griet die ik had leren kennen. Ze werkt op de ambassade van Indonesie in KL. We hebben uiteindelijk best wel wat dingen gedaan samen (Wij drie en zij en een vriendin van haar). De eerste dag was het gewoon wat rondzien bij de Petronas Torens en het bijhorende winkelcentrum en aquarium. 

Het weekend erna zijn we eerst gaan feesten in een club op vrijdag en na een nachtje slapen op hun appartement zijn we naar Templar Park gegaan. Dat ligt op een uurtje rijden van KL en daar kan je na wat klimmen in de jungle uitkomen op prachtige watervallen in het midden van de natuur waar je ook kan gaan zwemmen en douchen onder de watervallen, heerlijk gewoon. We hebben die dag nog wel meer dingen gedaan zoals proberen de zonsondergang te zien op het strand maar dat hebben we net gemist. Dan maar wat gezwommen en gefrisbeed op het strand. 

Het weekend erna was het hier een verlengd weekend van zaterdag tot en met dinsdag voor iedereen. Het was het suikerfeest voor de moslims en dat word hier uitgebreid gevierd. We zijn uiteindelijk zaterdagavond weer gaan feesten in KL om dan zondagavond te vertrekken naar Langkawi Island.

Langkawi is een eiland helemaal in het noordwesten van Malaysia tegen de grens met Thailand. Het is een populaire vakantiebestemming mede door het belastingsvrije klimaat daar. Verder is het ook een paradijs op aarde voor toeristen. Met vele eilanden, stranden en zee waan je je echt wel op een tropisch eiland . Want dat is het ook natuurlijk haha.

Om er te geraken moesten we vanuit Kuala Lumpur een bus nemen voor een 7 tal uur en dan een ferry voor een uurtje om er te geraken. De busreis er naartoe was verschrikkelijk, door een panne was de bus maar een gewone bus, niet gemaakt voor verre reizen. Nuja het was wel snachts reizen dus we hebben veel proberen te slapen onderweg. 

De ferry was ook een avontuur op zich, we zaten helemaal onderaan in het ruim waar de airco het er een frigo deed lijken. Maar we zijn gewoon op een hoger gelegen dek wat gaan zitten op een trap waar we ook wat naar buiten konden kijken. 

Eenmaal aangekomen bleek al snel dat het het wel waard was, ons verblijf lag op 10m van het strand en we zijn direct een duikje in de zee gaan nemen. Heerlijk gewoon, zo een warme zee induiken vanop een wit strand. 

Namiddag zijn we gaan eilandhoppen, varen van eiland tot eiland met een stop op verschillende eilanden. Dit is iets toeristisch maar zeker de moeite. Het leek wel expeditie robinson toen we aan het varen waren. Op elke eiland zijn we dan wat gaan rondlopen en zelfs wat gaan zwemmen in de zee. 

Tegen dat we terug waren hebben we ons wat neergelegd want het was al een vermoeiende reis naar daar. Ik ben nog wat op het strand gaan rondlopen en wat gaan genieten van de zonsondergang. Je kan er uren rondlopen en genieten van het uitzicht, het warme weer, het volk dat bezig is met parasailen en dergelijke. Ik ga er zeker nog wel eens terug naar toe. 

Tegen de avond hebben we nog wat gedronken op het strand om Ivo zijn verjaardag te vieren, heerlijk gewoon dat het er kan zonder kou te krijgen. En van het moment dat het donker is dan is het ook effectief zo donker op het strands dat je er gewoon met een groepje alleen kan zitten zonder dat iemand je kan zien of kan storen. 

De dag erna moesten we om 12h al terug vertrekken richting de ferry om een lange busreis terug naar KL aan te vatten. We hadden op de terugweg wel een luxebus, en dan ook nog eens bovenaan in een dubbeldekker zodat we een zee aan ruimte hadden. De terugrit was wel heel lang want iedereen ging terug naar huis na het verlengde weekend. Er waren files om 1h snachts die je nog niet tegenkomt in Brussel tijdens de spits. We hebben uiteindelijk van het hotel in Langkawi tot het hotel terug in Kuala Lumpur 16h doorgebracht onderweg. En dat allemaal in taxi's, bus en ferry. 

Het was het wel allemaal waard natuurlijk, het was een plek waar ik zeker mensen mee naartoe wil nemen. En gezien AirAsia er bijna 10 vluchten per dag naartoe heeft moet dat zeker lukken. 

Maar buiten het reizen zijn er ook andere zaken gebeurd. We zijn ondertussen alweer een halve week terug in Jakarta en tussen het les krijgen door hebben we veel tijd gestoken in het zoeken naar een plek om te wonen voor de komende zes maanden. Het grootste probleem voor ons is een plek vinden dat wilt verhuren voor slechts 6 maanden want de meesten willen enkel verhuren voor minstens een jaar. Maar gezien we na onze linetraining hier heel waarschijnlijk ergens anders naartoe moeten kunnen we dat niet maken.  

We zijn al op een paar plaatsten geweest en vandaag (zondag 2 september) hebben we eindelijk een degelijk appartement gevonden. Morgen gaan we de deposit betalen en als de huur betaald is vanuit Belgie hopen we tegen het einde van de week te kunnen verhuizen.

Het is een appartement dat ik samen met Ivo en Yannick zal huren. Het is gelegen op een 15 tal minuten van de luchthaven met een taxi. Het ligt ook in een complex vlak langs een winkelcentrum zodat we alles in de buurt hebben. Het zal wel moeten want we gaan het komende half jaar in een soort glazen bel leven. Buiten het complex en het winkelcentrum is het al direct een soort halve sloppenwijk. Jakarta is nu niet echt het paradijs op aarde maar daar zitten we wel betaalbaar in een deftig appartement met alle voorzieningen die we nodig hebben. Er is ook een zwembad, fitness, tennisbaan, sauna enz. dus we overleven het wel.

Gelukkig hebben we sinds vandaag onze ID kaart van AirAsia waarmee we heel goedkoop binnen AirAsia kunnen vliegen dus we gaan er veel gebruik van maken en wat plekken bezoeken. Genieten van de plekken die wel de moeite zijn om te zien. 

Onze werkvergunning is ook bijna in orde, we zijn vorige week onze vingerafdrukken moeten gaan laten opnemen samen met foto's. Tegen morgen zou dit in orde moeten zijn en dan zijn we bijna klaar om te beginnen. Er staan deze maand nog enkele dagen les op het programma alsook nog een test van wetgeving en de medische keuring. Ons uniform passen zou ook tegen het einde van de maand moeten zijn. 

Ondertussen kunnen we in theorie al observatievluchten doen maar daarvoor hebben we ons uniform nodig... we konden wel zelf een zwarte broek en een wit hemd kopen, dan gaven ze ons een das en wings en konden we toch meevliegen. Lang leve de lowcost zou ik zeggen! 

Normaal zouden we in Oktober beginnen met vliegen maar dat valt nog af te wachten. Het gaat hier nog wel even duren vrees ik want we zijn met een hele hoop mensen en er is maar een beperkt aantal trainingcaptains waarmee we kunnen vliegen. Dus eerst zien en dan geloven denk ik maar. De mentaliteit is hier helemaal anders dan thuis dus leven van dag tot dag is mijn motto. Alles kan van de ene dag op de andere helemaal veranderen. 

Voor de rest trek ik mijn plan hier wel, het eten is nog wel best goed ondanks elke dag rijst. Het leven is hier ook een pak goedkoper buiten het bier. Dat is jammer genoeg best duur hier. En het internet is hier nog erger dan 10 jaar geleden bij ons. Dat maakt skypen zeer moeilijk hier. Ik heb nog maar een paar enkele keren kunnen bellen naar thuis en dat is het zowat. Dan is Belgie nog zo slecht niet. 

Ik kan hier nog uren zitten verder vertellen maar ik moet nog wat verhalen overhouden voor als ik ook terug kom. 

Tegen volgende blog hoop ik toch al aan het vliegen te zijn maar dat zal nog wel eventjes duren denk ik. Ik ga ook wat foto's proberen op internet te zetten maar ik moet nog uitvissen hoe ik dat het beste ga doen. Want hier is het niet zo gemakkelijk met het extreem trage internet en de slechte layout onder de blog voor veel foto's. 

Tot de volgende!