It's me again (ENGLISH VERSION)

Here I am again, a bit sooner than expected. It’s already the 12th of September right now and for the rest of the month I am only scheduled for two days of class. Somewhere in between I also have to do my basecheck (flying some circuits with the actual aircraft) but for the rest not that much anymore.

This means that for the following two weeks already I will have a lot of time to spare. The reason for this waiting again is the paperwork and scheduling. It will also take about a month before they finish our uniforms. The tailor performed the measurements last week, from head till tow. But with a fully filled order book of the tailor it can be a while before it’s finished.

This also means that I have some free time to write something here. I am currently in the apartment I will share with Yannick and Ivo for the next six months.

After a long search we finally found an appropriate place to stay for our time in Jakarta. It was not easy to find a decent place with three rooms meeting our requirements. And for sure not for only six months since most owners only rent for at least a year. But since we will probably be moved after our linetraining to a base outside of Jakarta it would have been impossible.

Eventually we found an apartment right next to Emporium Pluit Mall located just 15 minutes from the airport by taxi. It is a complex of a few apartment buildings and several houses with all the necessary things required. 

Living in the same complex are another two Dutch guys from our group and today there should be the two other Belgian guys moving in too. It is always nice to have some familiar people around and if the schedules are the same we can share a taxi to save some expenses.

For the rest there is not really much to do around here. We will have to spend our time in the complex or at the mall next door. They have all the necessary shops and places to eat we need and even a movie theatre with English spoken movies.

Yesterday they installed the LPG to cook and we even got our requested rise steamer and waterdispenser. Now we can start living like true “locals” and eat rice everyday.

I am happy I can make my own food again because going out to eat was starting to be boring. The choices are a bit more limited compared to back home for the dished I am used to cook. But I am not in Europe anymore so I will have to get used to it.

I received some good news as well from the Belgian aviation authorities yesterday. We only get a validation to fly in Indonesia based on our original license from Belgium. This means we need to keep this Belgian license valid. But that means I should go back to Belgium every year to do another skilltest in the simulator for the Belgian authorities on top of the two skilltest I already have to do for Air Asia.

Since the policy on licensing is different for every country I as told to inform myself with Belgium.  They gave me some good news for a change, they are allowed to re validate my Belgian license based on the skilltest I will perform with Air Asia. But they will put a restriction on my qualification for the A320 to be only valid for Air Asia operations. Since I will not be flying for another company in Indonesia this doesn’t really matter.

I only need to do a skilltest in Belgium to remove this restriction if I choose to come back to Belgium to fly there.

With other words, I can spend the time I would be back home fully on family, friends and Belgian beer and food! I don’t know yet when this will be since that will depend on the future and my financial status. It will anyway be after my linetraining, if that finally would start.

There is not really much to say for the rest. I still don’t have Internet in our apartment; I hope that will be arranged this week. I am limited to free Wi-Fi in the mall and via the limited Internet on my smartphone. I will hopefully catch up on my Skype conversations next week because I am receiving some complaints about people who are already missing me.

I also made a Picasa album that I will use to post some pictures now and than. It is an online photo album you guys can look at. Its just a random collection without much explanation but at least you can see what I do around here while waiting to fly.

Here is the link:

CLICK HERE!

Hier ben ik weer...

Hier ben ik dan weer, een beetje sneller dan verwacht. Het is nu ondertussen 12 september 2012 en voor de rest van de maand September heb ik nog maar 2 dagen les op het programma staan. Ergens tussenin moet ik ook nog een basecheck doen (wat circuitjes vliegen met het echte toestel) maar voor de rest dus niet veel meer.

Dat wil zeggen dat ik de komende twee weken al zeker veel vrije tijd ga hebben. De oorzaak waarom we wederom zolang moeten wachten is het papierwerk en de planning. Ook zal het nog wel een dikke maand duren eer ons uniform gereed is. Dat zijn ze vorige week komen opmeten van kop tot teen. Maar gezien de grote hoeveelheden van de kleermaker kan het dus lang gaan duren.

Maar dat wil ook zeggen dat ik weer even tijd heb om wat neer te pennen. Ik zit nu in mijn appartement dat ik samen met Yannick en Ivo heb gehuurd voor de komende zes maanden.

Na lang zoeken hebben we dus eindelijk een geschikte plek gevonden om te wonen voor onze periode in Jakarta. Het is hier namelijk niet gemakkelijk om een plek te vinden met drie slaapkamers die alle drie geschikt zijn voor ons. En dan al helemaal niet om te huren voor maar een half jaar. De meeste appartementen of huizen zijn minstens voor een jaar te huren maar gezien we waarschijnlijk na onze linetraining een basis krijgen buiten Jakarta is dat onmogelijk voor ons.

Uiteindelijk hebben we een appartement gehuurd vlak langs de Emporium Pluit Mall op slechts een kwartiertje rijden van de luchthaven met de taxi. Het is een complex van een aantal appartementsgebouwen en verschillende huizen met alle voorzieningen die we nodig hebben. Ik denk dan aan een zwembad, fitnessruimte, tennisbaan enz. En het is een beveiligd complex dus zonder toegangsbadge kom je er normaal niet in.

Er zitten hier nog twee nederlanders van onze groep en normaal gezien zouden de twee andere belgen van onze groep ook intrekken in een plek hier in het complex. Het is toch altijd gezelliger als er nog meerdere bekenden zitten in de buurt, en indien de vliegschema’s een beetje samenvallen kunnen we ook een taxi delen om kosten te besparen.

Er is voor de rest wel niet veel te doen hier in de buurt. We gaan het moeten hebben van de voorzieningen hier en het winkelcentrum vlak langs ons. Daar hebben we ook alle winkels en plekjes voor te eten die we nodig hebben, ze hebben zelfs een bioscoop met Engels gesproken films.

Sinds gisteren hebben we nu ook gas om te kunnen koken en we hebben zelfs onze gevraagde rijstkoker en waterdispenser gekregen. Nu kunnen we leven als echte “locals” en elke dag rijst gaan eten.

Ik ben wel blij dat ik terug zelf wat kan koken want elke dag gaan uiteten begint toch wel te vervelen. De keuze is natuurlijk wel wat beperkter dan thuis voor de gerechten die ik gewoon ben maar ik zit dan ook niet meer in Europa.

Ik heb gisteren ook wat goed nieuws gekregen van het Belgische bestuur der luchtvaart. Gezien we hier enkel een validatie krijgen op onze Belgische licentie om te mogen vliegen in Indonesië moeten we die Belgische licentie geldig houden. Maar dat zou betekenen dat we elk jaar terug een skilltest moeten doen in de simulator voor het Belgische bestuur bovenop de twee skilltesten die we al moeten doen voor Air Asia zelf. En dit zou dan ook moeten gebeuren in een simulator in België. 

Gezien de regelgeving in verband met dit voor elk land anders is moest ik het zelf navragen bij het Belgische bestuur.  Daar hebben ze me wel goed nieuws gegeven. Ze mogen namelijk mijn bevoegdheidsverklaring voor de Airbus A320 elk jaar vernieuwen op basis van mijn skilltest die ik hier doe voor Air Asia. Hierdoor is mijn bevoegdheid wel beperkt tot operaties met Air Asia maar dit is geen probleem gezien ik toch niet voor iemand anders kan/mag vliegen.  En met een enkele skilltest in België is die beperking weer ingetrokken moest ik terug in België gaan vliegen.

Met andere woorden kan ik de periode(s) dat ik terug naar huis kom volledig spenderen aan familie, vrienden en Belgisch bier en eten! Wanneer dat zal zijn zal de toekomst en de financiële toestand moeten uitwijzen. Het zal sowieso pas zijn na mijn linetraining, als deze ooit eens gaat beginnen.

Voor de rest valt er niet veel meer te zeggen. Ik heb wel nog altijd geen internet op ons appartement hier, dat gaat hopelijk deze week in orde komen. Ik ben beperkt tot gratis wifi in het winkelcentrum en het beperkte internet via mijn smartphone. Ik hoop dus volgende week eindelijk eens werk te kunnen maken van mijn achterstallige skypegesprekken. Want ik krijg al onder mijn voeten van bepaalde mensen die me missen.

Ik heb trouwens ook een Picasa album aangemaakt waar ik regelmatig foto’s ga inzetten. Dit is een online fotoalbum die jullie kunnen bekijken. Ze staan wel allemaal door elkaar zonder uitleg erbij maar dan hebben jullie toch een idee van wat ik hier uitsteek in afwachting dat ik mag vliegen.

Hier is de link:

KLIK HIER

A month away, time for an update! (English version)

In the meanwhile it has become already the end of August and I finally found some time and motivation to update my blog a bit. There has been a lot going on the last month so it might end up being a bit of a long blog this time.

I am not going to waste much time on my departure. We stayed at a hotel near the airport with the family like last year when I left for the States. It was the last time we could relax a bit and have breakfast together before I left. This time I departed from Schiphol, Amsterdam on a Malaysian Airlines flight to Jakarta with a stop in Kuala Lumpur.

It was an incredible flight, good service and a lot of space in Business Class. It cost me a heck of a load of money but it was worth it in the end. Coming back in Economy is going to hurt.

Once I arrived in Jakarta I had to take a taxi to my hotel because the promised van was nowhere to be found. It was a bit of a hassle because at the terminal they almost surround you with taxi drivers. On the way to the hotel it was soon clear to me that Jakarta would ask some time to adapt. The highways are pretty good but all the other roads next to it are a chaos of scooters and crappy houses every now and than. Especially the traffic jams are horrible there, in Belgium it moves at least.

I think I did about an hour for the 2 km from the exit of the highway to the hotel. Luckily I am already used to it a bit.

The first two days in Jakarta we had some groundschool about practical items of flying for AirAsia but everything was quite relaxed. You cannot compare it with the way they work back home. The amount of items handled in a week is something they would have done in about a day back in Brussels. It is a bit the general way of working here in Asia in my opinion.

Already after two days Ivo and myself were sent to Kuala Lumpur in Malaysia. There we received two days of simulator to validate our license again for Indonesia.

It was nice to fly again in the simulator but the procedures were a bit rusty after not flying for about a month and a half. The flying part on the other hand was still good and that is the most important thing.

De Monday after the simulator we started our initial training with the entire group of 14 people. This training is something everybody that starts to work for AirAsia has to do. This training was given in the Air Asia Academy located at the airport of Kuala Lumpur.

We received about three weeks training about all sorts of things. Going from the emergency procedures of AirAsia to opening/closing and arming/disarming the doors of the aircraft according to procedures. Also the “wet drill” was part of it. This meant that we got into the pool with life vest and trained the different situations (ETOPS and NON ETOPS for the fellow pilots) that can happen when the plane would ditch in the water.

Further on we received some briefings about the company philosophy and the future for the company.

There were also some less interesting courses like “grooming” were we were told how to shave, the haircuts allowed, kind of deodorants to use and more things like that. Not really you expect to learn on a training as a pilot. But they spend a lot of attention on how the personnel should appear to the outside world. We are the living business card of Air Asia after all. 

Also teambuilding exercises and stuff like that are part of the job but this was nice. We had fun and we got out of our chairs for a change. It takes some time to get used to the way of working here though.

Aside from the course we also had some days of for a few times and we took advantage of those days to do some stuff. The first day we had a day of we went to the city center of Kuala Lumpur. We met up with a girl I got to know. She works at the embassy of Indonesia in KL. We ended up doing quite some stuff together with our little group of five.

The first day it was just some sightseeing at the Petronas Towers and the mall and aquarium located there.

The weekend after we first went clubbing on Friday and after a night of rest at their apartment we went to Templar Park. This is located at about an hour of KL and from there you can climb a bit in the jungle to find yourself some really nice waterfalls. This was in the middle of nature and you could also swim there and take a nice shower under the waterfalls, just incredible.

We did some more stuff that day like trying to catch the sunset at the beach but we just missed that so we ended up just swimming and frisbeeing on the beach.

The weekend after it was a long weekend for everybody here from Saturday until Tuesday. It was the end of the Rammadan here for the Muslim community and this is celebrated really big here in Indonesia and Malaysia. We ended up partying in KL again on Saturdaynight to leave for Langkawi Island on Sundayevening.

Langkawi is an island all the way in the Northwest of Malaysia close to the border with Thailand. It is a popular holiday destination partly because of the taxfree climate over there. For the rest it is also a paradise on Earth for tourists. With its many islands, beaches and oceans you really think you are on Tropical Island. That is maybe because it is a tropical island…

To get there we had to take a bus from Kuala Lumpur for about 7 hours and than a ferry for an hour. The bustrip there was horrible because we had an ordinary bus to get there because of malfunction of the other one. This one was not really made for long trips. But luckily it was traveling during the night so we tried to sleep a lot during the trip.

The ferry was also a bit of an adventure; we were all seated in the bottom of the ship with the air conditioning at northpole-stand. Eventually we just went to a higher deck to just sit there on some stairs to talk a bit and look outside.

Once we arrived it appeared worth all the effort, our residence was located at about 10m from the beach and we immediately went for a swim in the ocean. Just an awesome feeling to dive in the warm ocean from a white beach.

In the afternoon we went islandhopping, going from island to island with a small boat stopping on several islands. It is something touristic but definitely worth it. It seemed like Expedition Robinson when we were sailing. On every island we stopped we went to explore a bit and we even did some swimming in the ocean again.

By the time we got back from islandhopping we took some rest because it was already an exhausting trip to get there. I went for a walk down the beach and enjoyed a nice sunset. I could walk there for hours just enjoying the view, the nice weather, the people doing parasailing and stuff. I will definitely go back there one day.

In the evening we had some drinks on the beach to celebrate Ivo’s birthday. It is just nice to be able to do it at night without getting cold. And the moment it gets dark it is really that dark you can sit on the beach without people seeing or disturbing you.

The day after we needed to leave for the ferry at 12h to be able to catch the long busride back to KL. We did have a luxurious bus for the way back and a spot in front of the dubbeldecker bus. This meant we had a lot of legroom to travel relaxed. The drive back was really long because everybody went back home after the long weekend. There were traffic jams at 1 o’clock at night with the size you wouldn’t even find in Brussels during rush hour. We ended up traveling for about 16 hours from the moment we left the hotel in Langkawi to get back to our hotel in Kuala Lumpur. And for this we used taxis, ferry and bus.

In the end it was all worth it, it was a location I would bring other people for sure. And since AirAsia has about 10 flights every day to Langkawi I am pretty sure that will happen.

Outside of traveling a lot of other things happened. We are already back in Jakarta for about a week and in between classes we were looking for a place to stay for the next six months. The biggest problem to find a place was that most people only want to rent for at least a year. But since we probably will leave after our linetraining we can’t make it to rent for a year.

We have visited a few places and today (Sunday 2nd) we finally found a decent apartment. Tomorrow we will go and pay the deposit and if the rent is payed from Belgium we are hoping to move in by the end of the week.

It’s an apartment that I will rent together with Ivo and Yannick. It is located at about 15 minutes from the airport via taxi. It is also in a complex right next to a huge mall so we have everything nearby we need. This is necessary because the next half year we will be living from some sort of glass bubble. Outside the complex and the mall you enter in a complete other world and not the nice kind. Jakarta is not really the paradise on Earth but here we have a decent apartment for an affordable price with everything we need. There is also a pool, gym, tenniscourt, sauna etc. So we will survive it. 

Luckily we received our ID card from AirAsia, which we can use to travel really cheap in the AirAsia network. So we are planning to use this a lot and visit some places. Enjoying the places that are worth seeing around here in Asia.

Our workpermit is also almost ready; we went to get our picture and fingerprints taken last week. Normally this should be ready tomorrow and than we are almost ready to start. Tomorrow is also our medical examination so another adventure ahead! This month we only have a few days of course left and an air law examination.

Our uniform is also something that should be done by the end of the month. In theory we can do observation flights already but we need a uniform for that… we could buy some black trousers and a white shirt by ourselves already and they would provide a tie and wings so we could fly along. Long live lowcost!

Normally we would start flying in October but that is still something we need to see first. I am afraid it could take a while longer because we are with a big group for a limited amount of trainingcaptains. So wait and see first. The mentality here is totally different than back home so I just live from day to day. Everything can change on day to another.

I can manage for the rest, the food is pretty good despite eating rice all day. Living around here is also cheaper except for the beer. That is pretty expensive unfortunately. And the internet is even worse that 10 years ago in Belgium. So skyping is really hard around here for the time being. I was only able to call home a few times and that’s it. Belgium isn’t so bad for that matter.

I could tell story’s for hours but I still need something to tell when I come back one day.

By next blog I hope to be flying but that will take a while I guess. I am also going to look for something to share my pictures online but I don’t know yet how I will solve that. It is not that easy to upload with extremely slow internet and a bad layout on my blog for pictures.

Until next time! 

Een maand verder,tijd voor een update!

Het is ondertussen al eind augustus geworden en ik heb eindelijk tijd en zin gevonden om mijn blog nog eens wat bij te werken. Er is ondertussen al verschrikkelijk veel gebeurd dus het kan wel eens een lange blog worden vandaag. 

Aan mijn vertrek ga ik niet al teveel woorden vuil maken. We zijn met het gezin, net zoals vorig jaar toen ik naar de States vertrok, op hotel gegaan aan de luchthaven om op ons gemak nog samen te ontbijten en rustig te kunnen vertrekken. Deze keer ben ik wel vertrokken vanaf Schiphol waar ik met Malaysian Airlines vertrok richting Jakarta met een tussenlanding in Kuala Lumpur. 

Het was een heerlijke vlucht, lekkere service en ruimte daar in die Business class. Het heeft met pokkeveel geld gekost maar het was het wel waard. Terug gaan komen in Economy gaat pijn doen denk ik haha. 

Eenmaal in Jakarta aangekomen heb ik een taxi moeten nemen naar mijn hotel want het beloofde busje heb ik nergens kunnen vinden. Het was een beetje een overrompeling want ze stormen met een aantal op je af voor taxi's. Onderweg werd me al snel duidelijk dat Jakarta toch wel aanpassen ging worden. De snelwegen lagen er goed bij maar de wegen erlang zijn een mierennest van brommers en bouwvallige huisjes met momenten. En vooral de file's daar zijn verschrikkelijk, in Belgie gaat het nog vooruit. Ik heb een uur gedaan voor 2km te doen van de afrit naar het hotel. Nuja, ik ben het al wat gewoon ondertussen. 

De eerste twee dagen hier kregen we wat theorieles over wat praktische zaken van het vliegen maar het ging er allemaal best wel wat losjes aan toe, helemaal niet te vergelijken met thuis. Wat ze hier op een week doen hadden ze er in Brussel op een dag door kunnen jagen. Maar dat is de algemene mentaliteit hier in Azie wel wat heb ik ondervonden. 

Na twee dagen werden Ivo en ik al naar Kuala Lumpur,Malaysia gestuurd. Daar kregen we eerst twee dagen simulator om onze licentie te valideren. Het was leuk nog eens te vliegen in de simulator maar de procedures waren wel wat roestig na zo een anderhalve maand niet vliegen. Het vliegen daarentegen ging dan wel weer goed. Dat blijf toch het belangrijkste. 

De maandag erna begonnen we met de hele groep van 14 aan drie weken initial training. Dit is iets wat iedereen moet doen die bij Air Asia begint. Dit werd gedaan in de Air Asia Academy die aan de luchthaven van Kuala Lumpur lag. Hier hebben we drie weken opleiding gehad over vanalles en nog wat. Het gaat dan van noodprocedures van AirAsia tot leren hoe de deur en bijbehorende glijbanen werken en bijhorende procedures. Ook de "wet drill" hoorde erbij, dit betekende dus effectief gaan dobberen in het zwembad daar met reddingsvest en de verschillende situaties trainen wanneer het toestel zou neerstorten in de zee. Verder ook wat company gerelateerde briefings waar de filosofie van de maatschappij werd uitgelegd en wat de toekomst gaat brengen. 

Er waren ook wat minder gezellige lessen bij zoals "grooming" waar ons dingen werden verteld zoals hoe je je moet scheren, kapsel, wat soort deo's en schoonheidsproducten goed waren en dergelijke. Niet echt iets wat je verwacht als piloot maar ze besteden veel aandacht aan hoe het personeel eruit moet zien naar de buitenwereld toe. 

Ook teambuilding oefeningen en dergelijke hoorden erbij maar dit was nog wel lachen want hierdoor kwamen we eens van onze stoel af. Het is echt wel wennen hoe ze hier werken. 

Buiten de lessen door hadden we hier ook verschillende keren wat dagen vrijaf en daar hebben we gebruik van gemaakt om wat dingen te doen. De eerste dag dat we vrij hadden zijn we naar het centrum van Kuala Lumpur gegaan. Daar had ik afgesproken met een griet die ik had leren kennen. Ze werkt op de ambassade van Indonesie in KL. We hebben uiteindelijk best wel wat dingen gedaan samen (Wij drie en zij en een vriendin van haar). De eerste dag was het gewoon wat rondzien bij de Petronas Torens en het bijhorende winkelcentrum en aquarium. 

Het weekend erna zijn we eerst gaan feesten in een club op vrijdag en na een nachtje slapen op hun appartement zijn we naar Templar Park gegaan. Dat ligt op een uurtje rijden van KL en daar kan je na wat klimmen in de jungle uitkomen op prachtige watervallen in het midden van de natuur waar je ook kan gaan zwemmen en douchen onder de watervallen, heerlijk gewoon. We hebben die dag nog wel meer dingen gedaan zoals proberen de zonsondergang te zien op het strand maar dat hebben we net gemist. Dan maar wat gezwommen en gefrisbeed op het strand. 

Het weekend erna was het hier een verlengd weekend van zaterdag tot en met dinsdag voor iedereen. Het was het suikerfeest voor de moslims en dat word hier uitgebreid gevierd. We zijn uiteindelijk zaterdagavond weer gaan feesten in KL om dan zondagavond te vertrekken naar Langkawi Island.

Langkawi is een eiland helemaal in het noordwesten van Malaysia tegen de grens met Thailand. Het is een populaire vakantiebestemming mede door het belastingsvrije klimaat daar. Verder is het ook een paradijs op aarde voor toeristen. Met vele eilanden, stranden en zee waan je je echt wel op een tropisch eiland . Want dat is het ook natuurlijk haha.

Om er te geraken moesten we vanuit Kuala Lumpur een bus nemen voor een 7 tal uur en dan een ferry voor een uurtje om er te geraken. De busreis er naartoe was verschrikkelijk, door een panne was de bus maar een gewone bus, niet gemaakt voor verre reizen. Nuja het was wel snachts reizen dus we hebben veel proberen te slapen onderweg. 

De ferry was ook een avontuur op zich, we zaten helemaal onderaan in het ruim waar de airco het er een frigo deed lijken. Maar we zijn gewoon op een hoger gelegen dek wat gaan zitten op een trap waar we ook wat naar buiten konden kijken. 

Eenmaal aangekomen bleek al snel dat het het wel waard was, ons verblijf lag op 10m van het strand en we zijn direct een duikje in de zee gaan nemen. Heerlijk gewoon, zo een warme zee induiken vanop een wit strand. 

Namiddag zijn we gaan eilandhoppen, varen van eiland tot eiland met een stop op verschillende eilanden. Dit is iets toeristisch maar zeker de moeite. Het leek wel expeditie robinson toen we aan het varen waren. Op elke eiland zijn we dan wat gaan rondlopen en zelfs wat gaan zwemmen in de zee. 

Tegen dat we terug waren hebben we ons wat neergelegd want het was al een vermoeiende reis naar daar. Ik ben nog wat op het strand gaan rondlopen en wat gaan genieten van de zonsondergang. Je kan er uren rondlopen en genieten van het uitzicht, het warme weer, het volk dat bezig is met parasailen en dergelijke. Ik ga er zeker nog wel eens terug naar toe. 

Tegen de avond hebben we nog wat gedronken op het strand om Ivo zijn verjaardag te vieren, heerlijk gewoon dat het er kan zonder kou te krijgen. En van het moment dat het donker is dan is het ook effectief zo donker op het strands dat je er gewoon met een groepje alleen kan zitten zonder dat iemand je kan zien of kan storen. 

De dag erna moesten we om 12h al terug vertrekken richting de ferry om een lange busreis terug naar KL aan te vatten. We hadden op de terugweg wel een luxebus, en dan ook nog eens bovenaan in een dubbeldekker zodat we een zee aan ruimte hadden. De terugrit was wel heel lang want iedereen ging terug naar huis na het verlengde weekend. Er waren files om 1h snachts die je nog niet tegenkomt in Brussel tijdens de spits. We hebben uiteindelijk van het hotel in Langkawi tot het hotel terug in Kuala Lumpur 16h doorgebracht onderweg. En dat allemaal in taxi's, bus en ferry. 

Het was het wel allemaal waard natuurlijk, het was een plek waar ik zeker mensen mee naartoe wil nemen. En gezien AirAsia er bijna 10 vluchten per dag naartoe heeft moet dat zeker lukken. 

Maar buiten het reizen zijn er ook andere zaken gebeurd. We zijn ondertussen alweer een halve week terug in Jakarta en tussen het les krijgen door hebben we veel tijd gestoken in het zoeken naar een plek om te wonen voor de komende zes maanden. Het grootste probleem voor ons is een plek vinden dat wilt verhuren voor slechts 6 maanden want de meesten willen enkel verhuren voor minstens een jaar. Maar gezien we na onze linetraining hier heel waarschijnlijk ergens anders naartoe moeten kunnen we dat niet maken.  

We zijn al op een paar plaatsten geweest en vandaag (zondag 2 september) hebben we eindelijk een degelijk appartement gevonden. Morgen gaan we de deposit betalen en als de huur betaald is vanuit Belgie hopen we tegen het einde van de week te kunnen verhuizen.

Het is een appartement dat ik samen met Ivo en Yannick zal huren. Het is gelegen op een 15 tal minuten van de luchthaven met een taxi. Het ligt ook in een complex vlak langs een winkelcentrum zodat we alles in de buurt hebben. Het zal wel moeten want we gaan het komende half jaar in een soort glazen bel leven. Buiten het complex en het winkelcentrum is het al direct een soort halve sloppenwijk. Jakarta is nu niet echt het paradijs op aarde maar daar zitten we wel betaalbaar in een deftig appartement met alle voorzieningen die we nodig hebben. Er is ook een zwembad, fitness, tennisbaan, sauna enz. dus we overleven het wel.

Gelukkig hebben we sinds vandaag onze ID kaart van AirAsia waarmee we heel goedkoop binnen AirAsia kunnen vliegen dus we gaan er veel gebruik van maken en wat plekken bezoeken. Genieten van de plekken die wel de moeite zijn om te zien. 

Onze werkvergunning is ook bijna in orde, we zijn vorige week onze vingerafdrukken moeten gaan laten opnemen samen met foto's. Tegen morgen zou dit in orde moeten zijn en dan zijn we bijna klaar om te beginnen. Er staan deze maand nog enkele dagen les op het programma alsook nog een test van wetgeving en de medische keuring. Ons uniform passen zou ook tegen het einde van de maand moeten zijn. 

Ondertussen kunnen we in theorie al observatievluchten doen maar daarvoor hebben we ons uniform nodig... we konden wel zelf een zwarte broek en een wit hemd kopen, dan gaven ze ons een das en wings en konden we toch meevliegen. Lang leve de lowcost zou ik zeggen! 

Normaal zouden we in Oktober beginnen met vliegen maar dat valt nog af te wachten. Het gaat hier nog wel even duren vrees ik want we zijn met een hele hoop mensen en er is maar een beperkt aantal trainingcaptains waarmee we kunnen vliegen. Dus eerst zien en dan geloven denk ik maar. De mentaliteit is hier helemaal anders dan thuis dus leven van dag tot dag is mijn motto. Alles kan van de ene dag op de andere helemaal veranderen. 

Voor de rest trek ik mijn plan hier wel, het eten is nog wel best goed ondanks elke dag rijst. Het leven is hier ook een pak goedkoper buiten het bier. Dat is jammer genoeg best duur hier. En het internet is hier nog erger dan 10 jaar geleden bij ons. Dat maakt skypen zeer moeilijk hier. Ik heb nog maar een paar enkele keren kunnen bellen naar thuis en dat is het zowat. Dan is Belgie nog zo slecht niet. 

Ik kan hier nog uren zitten verder vertellen maar ik moet nog wat verhalen overhouden voor als ik ook terug kom. 

Tegen volgende blog hoop ik toch al aan het vliegen te zijn maar dat zal nog wel eventjes duren denk ik. Ik ga ook wat foto's proberen op internet te zetten maar ik moet nog uitvissen hoe ik dat het beste ga doen. Want hier is het niet zo gemakkelijk met het extreem trage internet en de slechte layout onder de blog voor veel foto's. 

Tot de volgende!