Typerating...completed

Het is ondertussen begin juli en ik ben nu toch al wel een kleine twee weken terug in Belgie. Sinds vorige vrijdag, na een bezoekje aan het bestuur, heb ik eindelijk mijn bevoegdheid voor de Airbus A320 op mijn licentie staan!


Sinds mijn vorige post ben ik alweer een serieuze stap verder geraakt in mijn training. Om te beginnen met onze skilltest in de simulator. Na een vrij weekend tussen de loftsessie en de skilltest waren zowel Ivo als ik zo gereed als het maar kon zijn voor deze test. Het begin was wel niet zoals we het ons hadden voorgesteld. Normaal gezien heb je een uur briefing voor je de simulator ingaat om de gegevens te krijgen die je nodig hebt om de vlucht voor te bereiden. Het gaat hier dan om de luchthavens die je gaat gebruiken, het weer, het vluchtplan en dergelijke. Deze heb je nodig om de nodige berekeningen te maken en de juiste kaarten te selecteren en deze nog wat te bekijken voor je de simulator ingaat.


Maar onze examinator kwam uiteindelijk pas een kwartier voor het begin van de simulator opdagen en dit na ongeveer anderhalf uur stressen voor Ivo en ik. Want we hadden buiten zijn naam geen gegevens en om 5h 's morgens is er niemand aanwezig die hem wel zou kunnen bereiken. Maar uiteindelijk is alles nog goed gekomen want we kregen alle berekeningen en we mochten zelf kiezen welke luchthaven we gingen gebruiken voor de sessie.


We moesten elk ongeveer 2h vliegen en 2h de taken van commandant uitvoeren terwijl de andere vloog. In deze twee uren hebben we een aantal verplichte zaken gedaan zoals een gewone vlucht met wat kleine panne's, een motorpanne, een go-around met 1 motor, evacuatie na landing en nog wat kleine dingen die de examinator moest zien zodat hij ons in staat achte het toestel in zowel normale als abnormale omstandigheden te kunnen besturen en als een crew het toestel veilig aan de grond kunnen krijgen.
Tijdens de normale handelingen die het vertrek voorgaan tijdens de voorbereiding heeft hij stiekem wat kleine dingen die we moeten controleren niet gedaan om ons te testen. Maar na een aantal van deze kleine dingen opgemerkt te hebben had hij door dat hij ons met die kleine dingen niet kon pakken.


Na een kleine 4h hadden zowel Ivo als ikzelf ons bewezen en waren we geslaagd op onze skilltest. Als afsluiter hebben we nog een panne gekregen als instructie, een gear collapse bij het opstijgen. Dit is als het toestel door 1 van zijn poten zakt bij het opstijgen en je hierdoor dus langs de baan beland met maar een motor draaiende want de andere is verwoest toen hij de grond raakte. De simulatie was niet ideaal maar het was toch leerrijk en indrukwekkend om dit een keer mee te maken.


Drie dagen na onze skilltest hadden we onze basetraining, het leukste deel van onze training in Spanje. Hier gingen we nl met een echte Airbus elk 6 circuitjes vliegen in Reus bij Barcelona. Hiervoor moesten we natuurlijk nog eerst van Madrid naar Barcelona rijden. Met drie man en een auto volgestampt met koffers en airbustassen zijn we in vier uur toch in Barcelona geraakt. Hier hebben we nog een dag op het strand gelegen en nog een dag wat rondgelopen in het centrum. We konden eindelijk ontspannen toeleven naar onze basetraining op donderdag.


Donderdagmorgen was het dan eindelijk zover, the real deal! Na wat zoeken en rondvragen hadden we uiteindelijk het punt gevonden waar we hadden afgesproken met de captain van Vueling waarmee we zouden samenvliegen. Na het ophalen van de nodige papieren en de controle door de douane reden we met een busje naar ons vliegtuig: EC-ICQ. Dat was het slachtoffer van de dag, een Airbus A320 van Vueling. Een van de oudste toestellen uit de vloot (uit 1991) maar daarom niet minder leuk of veilig om mee te vliegen.


Na de briefing in het vliegtuig zelf en een toer rond het vliegtuig om de nodige verplichte dingen te bekijken voor de vlucht konden we vertrekken. Ik had voor mezelf een zitje op de jumpseat geregeld op de heenreis naar Reus, tijdens dit gedeelte ging een safetypilot vliegen. Deze tweede piloot die er verplicht moest bijzitten moest zelf nog een aantal dingen doen om zijn licentie weer te valideren als safetypilot. En een van de onderdelen was een gesimuleerde motorpanne na het opstijgen. Eenmaal boven de zee heeft de commandant dit gesimuleerd door een van de motoren op minimum vermogen te zetten. Na de nodige handelingen vlogen we verder op 2 motoren en ging het richting Reus. Eenmaal daar moest hij ook een go-around doen op 1 motor. Dus weer een motor in idle op final met 1 motor rondgaan in plaats van te landen. Na deze go-around was het aan ons!


Ik was een beetje verast door de snelheid dat ik in de stoel terecht kwam. Normaal ging Ivo eerst vliegen maar omdat ik al in de jumpseat was en het vooruit moest gaan was het aan mij om als eerste mijn 6 circuitjes te draaien. Ik had zelfs nog geen tijd om mijn fluo vestje uit te doen. Maar eenmaal je in die stoel zit en je hem goed gezet hebt dan voel je je direct thuis! Een korte briefing van de captain en  je was aan het einde van downwind voor je het goed en wel doorhad.


De eerste keer was het nog een beetje aanpassen aan hoe het toestel zich laat handelen want het blijft toch een verschil met een simulator. Maar vanaf het tweede en derde rondje is het net alsof je weer met je Piper circuitjes zit te draaien op Falcon Field! Het is alleen een beetje groter en logger en je hebt een leuke sidestick!


De eerste landing en vooral de eerste keer TOGA (volle gas eigenlijk) zetten geeft zo een heerlijk gevoel dat je dan wel zeker weet dat dit hetgene is wat je de rest van je leven wilt doen! Omdat het toestel leeg was op de twee piloten en ons groepje van 6 na vliegt het als een raket. Het ging wel verschrikkelijk snel voorbij.
Voor je het weet is het laatste circuitje daar en zit het er bijna op. Maar als je captain dan vraagt of je een short circuit wilt vliegen weet je dat je gaat eindigen in stijl! Een short circuit is vroeger beginnen indraaien als je parallel vliegt met de landingsbaan en ook sneller gaat moeten zakken om in 1 beweging van parallel met de landingsbaan te draaien zodat je opgelijnd bent om te landen. Maar hierdoor moet je snel zakken en redelijk scherp draaien om niet te ver langs de landingsbaan uit te komen na de draai. Tijdens dit vlieg je volledig visueel en als je dan die laatste lijn om recht op de baan uit te komen perfect intercepteert en je safetypilot achter je hoort zeggen van "NICE!" dan weet je dat je in schoonheid eindigt.


Na het terug opstijgen direct na mijn laatste landing neemt de captain over en is het voorbij...dan is het de beurt aan de volgende! Veel te snel voorbij en dan moet je nog 5h in een lege Airbus doorbrengen terwijl de anderen hun rondjes vliegen. Maar het is wel leuk een keer in een lege vlieger te zitten en dingen te kunnen bekijken of te doen die je normaal nooit kunt doen in een volle vlieger.


Eenmaal iedereen zijn rondjes gedaan had vlogen we terug naar Barcelona en dan was het gedaan. Nog wat papierwerk en dan konden we vertrekken. We bleven nog een nacht op hotel om dan vrijdagavond de reis naar huis weer aan te vatten. Yannick ging met het vliegtuig en Ivo en ik konden met de auto terug cruisen naar huis. Eventjes stoppen aan het viaduct van Milau en stoppen aan het eerste Belgische tankstation voor een jupiler waren zowat het enige noemenswaardige van die trip, dat ik wil delen toch!


Ondertussen heb ik mijn licentie gehaald, zijn er wat afspraken gemaakt voor ik vertrek en kan ik uitkijken naar mijn afscheidsfeestje van zaterdag.  De volgende blog zal waarschijnlijk vanuit Kuala Lumpur zijn!