No more training! (For now...) [ENGLISH VERSION]

Here I am again, as expected as a fully qualified First officer. Since last week i am completely finished with my linetraining and my nice little life can continue. No more worries about annoying questions during my flights but just doing my job and enjoying each flight from my office at +30 000ft.

Since the last post I have experienced a few things, both in flight and outside of that. I have flown a lot of hours and also a few flights with Yannick. That had the genius idea to put two trainees together in one flight with a trainingcaptain. Doing this meant we could get more time in the cockpit without extra captains. Because we have a bit of a shortage on trainingcaptains at the moment.

It was nice for a change to fly together with Yannick and to observe each other to learn from mistakes and positive things. But it also meant that we could only fly two sectors  and had to sit on the jumpseat for the first two sectors. I prefer the right seat though, a bit more comfort and at least you get a lunchtable.

My last flight I shared with another pilot was also one I won't forget soon. We had a flight to Semarang and Penang. That first destination isn't that far from here so it were short sectors. I was flying the first sector and after that Diogo and myself switched from seats so that we each had a short and a long sector to keep it fair. Once we arrived after the third sector in Penang I got back in the front seat. After my entire preparation I was about to start my briefing when the engineer entered the cockpit and started to talk to the captain. After a short discussion the captain left with the engineer without any explanation. Diogo and me looked at each other and wondering what the problem was. After a while the captain returned and he explained we might have a fuel leak.

During refueling one of the engines seemed to have a leak but they weren't sure if it was a real leak or a remainder of the refuelingproces. We had to start our engine first before they could see more. The problem was that the passengers were already boarding, a standard procedure with our company.  Especially with almost 10 people in need of wheelchairs. We had to wait until everybody boarded and the doors were closed before we could start the engine at the gate. Once we started the engine it was soon obvious that there was indeed a fuel leak at the right hand engine. The weird thing was that my captain already experienced the failure of the same part. Also the engineers experienced this failure three times before, all with planes from Jakarta. Maybe it's time to investigate this a bit.

Time for a nightstop in Penang until they flown in the spare part with the first flight from Kuala Lumpur and fixed the problem. All sounds nice but by the time we could leave for the hotel, had our dinner and got into bed it was already 01h30. And the morning after the wake-up call already sounded at 06h00.
After a nice breakfast and a short night we could leave again to the airport for a long flight back to Jakarta. It was my sector and I was happy I bought a Redbull to get over a little lapse of concentration. But we had three pilots in the cockpit to crosscheck each other and we reached Jakarta without any big problems. Time to get back home to get some rest.

For the rest of my flights nothing much specials happened outside the fact that you can really tell the wet season has started. Enroute we have to deviate quite a lot for thunderstorms and also above the airports we have now and than some nice cells. And I wasn't even talking about the turbulence and rain joining this weather.
Even in Jakarta there is some rain now and than and from time to time a nice big downpour. That makes the flying a bit more interesting ofcourse. Flying to avoid this weather and working a bit harder to keep your aircraft on path during landing these days. But that is why we had training and it is a bit more fun compared to flying with no wind or rain.

After my last flight on November 13th my captain told me I was ready for my check. And even before we finished with debriefing and the paperwork I received a text message that the day after I would do my line check. It was an early flight to Singapore and Kuala Lumpur. Two big airports at 1,5h and 2h from Jakarta. Time enough to ask me some things and make calculations during cruise.

It was a flight without much problems, just some theory I need to refresh since I didn't had much time to refresh the last few weeks. I was flying the first sector and the last two sectors, the second sector was for the captain to acces my PNF skills. The most interesting part of the flight was the final part of the last sector to Jakarta. I had to fly a Locator Only approach into Jakarta. This is a non-precision approach were we only have guidance in the horizontal plane through a radio beacon. Just showing if you need to correct left or right to regain the ideal line. The vertical part is something we need to correct  ourself. Normally we do ILS approaches were we get both vertical and horizontal guidance.
All nice this explanation but the point was that from 10 000ft my captain simulated a pilot incapacitation. This happens more that most people realize and it is important to know what to do to safely bring the plane down when it happens.

From that point on I had to do everything myself like communication, flying, checklists, etc till the point after landing where the captain miraculously came back to life. The fun part was that the captain was praying during this time although I don't know if it was to put some stress on me or for real. A fun, extra dimension to be honest.
The flying alone wasn't that big of a problem for me, I had to do this before during my MCC in my flighttraining in Brussels at SFA. And there it was a bit harder because it was combined with failures and without autopilot and stuff. Only the fact that it was in a real plane this time made it a bit different.

Once we got on the ground and after all the paperwork we discussed my flight a bit at Flight Operations and than I knew I passed and became a fully qualified FO for Air Asia. A big relief and time to go and celebrate in my opinion.

Normally I had another flight and a standby the days after but they changed my flight to another standby. The problem was that I was planning to go to Kuala Lumpur that standby day since I reached my limit for 7 days with that 4th day of flying. But with that last flight changing to standby I couldn't go to KL since my limit was not reached and they could still call me to fly. But after some talking to the guys from Flops I managed to change it to three days off and a day standby. Like this I could go to KL the day after.

The reason why I definitely wanted to go there? Well, as most of you know by know I guess I have a girlfriend these days. She flies for Air Asia X and is currently in Jedah due to a cooperation with Saudi Arabian Airlines for pelgrimflights to and from Kuala Lumpur. Because of this she is in KL for 24h now and than and I have to take advantage of those times. And what is a better way to celebrate the passing of my linecheck  than to celebrate with my girl in a 5 star hotel? ;)

It did require a bit of luck to get there because the 15th of November is an important holiday for the muslim community and on that day everybody wants to go home and celebrate it with family. It also meant that all the planes have been full for the past days and since we are flying with standby tickets it is the paying customer that has priority. I was lucky though since I had a last minute seat to join to KL.
The plane was fully packed, even on the jumpseat there was a captain on duty travel but I couldn't care less because I could join.

I did spend some time with Nurul. (That is her name for those who don't know it yet.)
The night she returned I went out for a night with some friends I know there before returning the day after to Jakarta for another day standby.

In the mean while I had my first flight already after release and went to the office to check how thing would go from now. Luckily both the chief pilot and the chief training were present. For the time being I will stay in Jakarta, at least for another month. That was a good thing since I also mentioned that I would like to stay till Ivo and Yannick are finished to join them in the same base. If it will really work out like that is a matter of wait and see.

Ivo also mentioned that he was sick waiting a bit and it helped because we went to crewing and he can start tomorrow.
As you can see things are starting to settle down a bit for all of us. Now the only thing left to do is to hope that Ivo and Yannick are finished soon so that we can leave for a nice base together.

I think it has been enough for a while here on the blog, at least for today. My next blogs will be about some adventures during flying and outside of that. I don't know how much it will be but just wait and see. Don't forget to check my album on Picasa now and than, I will try to update it with new pictures sometimes.

See you next time!

(Voorlopig) gedaan met training!!

Hier ben ik weer en zoals verwacht nu als volwaardig First officer. Sinds vorige week ben ik volledig klaar met mijn linetraining en kan het mooi leventje verder zijn gang gaan. Geen al te veel zorgen meer over lastige vragen tijdens mijn vluchten maar gewoon mijn werk doen en genieten van elke vlucht in mijn kantoor op +30 000ft.

Sinds de vorige post heb ik weer het een en ander meegemaakt, zowel tijdens training als daarbuiten. Ik heb weer een hoop uren gevlogen sindsdien en ook een aantal vluchten met Yannick erbij. Ze hebben nl. het geniale idee gehad om twee piloten in opleiding samen te zetten op een vlucht met een trainingcaptain. Op deze manier konden ze ons meer uren in de cockpit zetten zonder extra captains. Want die captains hebben ze hier voorlopig niet op overschot, de trainingcaptains dan toch.

Het was wel eens gezellig om samen met Yannick te vliegen en elkaar een beetje observeren en te leren van elkanders fouten en positieve punten. Het betekende wel dat we maar elk twee sectoren konden vliegen en de andere twee sectoren op de jumpseat moesten zitten. Ik zit toch liever in de rechterstoel, een beetje meer comfort en je hebt tenminste een tafeltje ;)

Mijn laatste vlucht die ik samen deelde met een andere piloot in opleiding was er ook eentje om niet snel te vergeten. We hadden een vlucht naar Semarang en Penang. Die eerste bestemming is hier niet zover vandaan en het waren dus korte sectoren. Ik vloog de eerste sector en erna wisselden Diogo en ik van plek zodat we elk een lange sector en een korte sector konden vliegen, kwestie van het een beetje fair te houden. Eenmaal aangekomen na de derde sector in Penang kroop ik weer in de voorste stoel. Na heel mijn voorbereiding wou ik net beginnen aan de briefing toen de engineer binnenkwam en in het loepmpiataaltje begon te praten tegen de captain. Na een korte discussie en zonder enige vertaling voor ons gingen ze buiten en zaten Diogo en ik elkaar een beetje aan te kijken en af te vragen wat het probleem zou zijn. Niet veel later kwamen ze terug en deed de captain zijn uitleg, we hadden een mogelijk brandstoflek.

Tijdens het bijtanken bleek een motor brandstof te lekken maar ze waren niet zeker of dit een echt lek was of gewoon een overblijfsel van het bijtanken. We moesten eerst de motor te starten voor ze meer konden zien. Het probleem was dat de passagiers zoals standaard bij ons al aan het instappen waren, zeker omdat we die vlucht bijna 10 rolstoelgangers aan boord hadden. We moesten dus wachten tot iedereen aan boord was, de deuren sluiten en dan de motor starten aan de gate. Eenmaal iedereen aan boord was en we de motor met open behuizing in gang hadden gestoken bleek al snel dat het inderdaad een brandstoflek was aan de rechtermotor. Het vreemde bleek alleen te zijn dat mijn captain ditzelfde onderdeel al twee keer voordien had weten lekken en de techniekers daar ook al drie keer hetzelfde onderdeel hadden weten lekken, telkens met een toestel vanuit Jakarta. Toch eens tijd voor dat beter te onderzoeken vonden ze.

Het kwam er dus op neer dat we de nacht zouden doorbrengen in Penang in een hotel tot dat ze de ochtend erna het vervangstuk hadden overgevlogen vanuit Kuala Lumpur met de eerste vlucht en ze het hersteld hadden. Klinkt allemaal mooi maar tegen dat we konden vertrekken naar het hotel en na een aangeboden maaltijd van het hotel in ons bed lagen was het toch alweer 1h30. En de ochtend erna om 06h00 klonk de wake-up call alweer.
Na een stevig ontbijt en een korte nacht vertrokken we weer naar de luchthaven voor een lange vlucht terug naar Jakarta. Het was mijn sector en ik was toch blij dat ik een redbull gekocht had om een kleine inzinking even te overbruggen. Maar we waren met drie man in de cockpit om elkaar te wijzen op eventuele fouten dus het kwam wel goed. We zijn dan ook zonder problemen in Jakarta geland en konden naar huis om in ons bed te kruipen.

Voor de rest van mijn vluchten is er niet veel speciaals te zeggen buiten het feit dat het regenseizoen hier echt wel begonnen is. Onderweg moeten we heel regelmatig beginnen uit te wijken voor onweersbuien en ook boven de luchthavens zelf hangt er regelmatig al eens een fikse bui. Om dan nog maar te zwijgen over de turbulentie en regen die erbij kan komen. En het ergste moet nog komen blijkbaar.
Ook in Jakarta regent het nu toch wel heel regelmatig en ook we al eens stevig. Dat maakt het vliegen wel al wat interessanter natuurlijk. Beetje tussen de buien door proberen te vliegen en al een tikkeltje harder werken tijdens het landen om je vliegtuig op het juiste pad te houden. Maar daar zijn we voor opgeleid natuurlijk, het is eens wat plezanter dan gewoon zonder wind of regen gewoon te glijden naar beneden.

Na mijn laatste vlucht van 13 November wist mijn captain me te zeggen dat hij me klaar vond om naar mijn lijncheck te gaan. En voor ik nog maar klaar was met debriefen van mijn vlucht en het papierwerk had gedaan kreeg ik al een sms dat ik de dag erna smorgens mijn checkvlucht had. Het was een vroeger vlucht naar Singapore en Kuala Lumpur. Twee grote luchthavens op 1,5 en 2h van Jakarta. Tijd genoeg om tijdens kruisvlucht nog wat dingen te vragen en me wat dingen te laten berekenen.

Het was een vlucht zonder al te veel problemen, enkel wat theorie dat ik nog eens moest opfrissen waar ik de kans niet toe had gehad de afgelopen weken. Ik vloog de eerste sector en de laatste sectoren, de tweede sector was voor de captain om te vliegen en om mij te beoordelen op mijn PNF (Pilot Non Flying) skills. Het interessantste stuk was eigenlijk de laatste sector tijdens de laatste approach. Ik moest een Locator only approach vliegen in Jakarta. Dit is een non-precisie approach waar we enkel in het horizontale vlak begeleiding kregen van een radiobaken. Enkel om te tonen of we teveel links of rechts zaten van de ideale lijn. Het verticale moesten we zelf doen en dus ook zelf corrigeren. Normaal doen we ILS approaches waar we zowel horizontaal als verticaal begeleiding krijgen van een radiobaken en we gemakkelijk op het juiste profiel kunnen blijven.
Allemaal goed en wel met mijne lekker nutteloze uitleg maar het punt is eigenlijk dat vanaf 10 000ft (3000tal m) de captain gesimuleerd incapacitated was. Dit komt vaker voor dan de meeste mensen weten en het is een belangrijk punt om te weten wat te doen als het ooit echt gebeurd dat de captain een hartaanval ofzo krijgt en je zelf alles moet gaan doen om de bak zo snel mogelijk aan de grond te krijgen.

Ik heb dus vanaf dat punt alles zelf moeten doen van communicatie, vliegen, checklisten, enz tot het punt na landing waar de captain wonder boven wonder weer tot leven kwam. Het leuke was wel dat de captain lekker aan het bidden was toen ik bezig was met alles, al weet ik niet of dit voor me wat op te jagen was of dat hij daadwerkelijk zijn gebed aan het doen was. Een leuke extra dimensie, dat wel.
Het alleen vliegen was op zich geen probleem, ik heb het ook al eens moeten doen tijdens men MCC tijdens mijn vliegopleiding in Brussel bij SFA. Daar was het een beetje moeilijker want dat was met nog wat panne's en zonder autopilot erbij ook. Al is dit in het echte vliegtuig nog wel een beetje anders.

Eenmaal op de grond en na al het papierwerk hebben we mijn vlucht nog wat besproken aan Flight operations en wist ik dus dat ik vanaf toen volwaardig first officer was voor Air Asia. Een pak van mijn hart en tijd voor te vieren vond ik.
Normaal had ik de dag erna nog een vlucht en dan een standby maar ze hebben me de dag erna ook een standby gegeven. Het probleem was dat ik normaal die standby naar Kuala Lumpur wou gaan gezien ik vier dagen op rij bijna de limiet voor 7 dagen zou gevlogen hebben. Met die laatste vlucht die wegviel had ik dat dus niet en kon ik dus niet naar Kuala Lumpur gaan. Maar na wat geregel met de mannen van flight operations heb ik mijn twee dagen standby en twee dagen vrij kunnen omzetten in drie dagen vrij en een dag standby. Kon ik lekker naar Kuala Lumpur vertrekken de dag erna.

De reden waarom ik absoluut naar daar wou gaan? Wel zoals de meesten ondertussen wel al weten heb ik tegenwoordig een vriendin. Ze vliegt voor Air Asia X en zit nu in Jedah door een samenwerking met Saudi Arabian Airlines voor pelgrim vluchten te doen van en naar Kuala Lumpur. Hierdoor is ze dus af en toe voor 24h in Kuala Lumpur en daar moet ik van profiteren. En wat is er nu een betere manier om het halen van je linecheck te vieren dan met een tripje naar Kuala Lumpur om dat samen met je madam te doen in een 5 sterren hotel? ;)

Ik had natuurlijk wel wat geluk nodig om er nog te geraken want de 15e november is een belangrijke feestdag voor de Moslim gemeenschap en iedereen wou die dag dus naar zijn familie reizen met als gevolg al enkele dagen overvolle vliegers. En gezien wij met standby tickets vliegen krijgen de betalende passagier voorrang. Ik had wel geluk die dag want ik had op het laatste moment nog een plekje gekregen en kon dus mee. Het vliegtuig zat wel volledig vol, zelfs op de jumpseat zat een captain met duty travel. Maar ik kon gaan, de rest boeide me niet veel.

Ik heb dus een tijd door kunnen brengen met Nurul (dat is haar naam voor zij die het nog niet wisten) . De avond dat ze terug vertrok nog wat gaan feesten in een club in KL met twee meiden die we daar kennen en dan de dag erna maar terug naar Jakarta vertrokken want ik was alweer standby de dag erna.

Ondertussen heb ik men eerste vlucht al achter de rug na release en ben ik vandaag naar het kantoor geweest om te gaan horen hoe het nu verder zit. Gelukkig zaten zowel de chief pilot als de chief training daar ook. Voorlopig blijf ik nog in Jakarta, toch ook nog zeker volgende maand. Dat kwam goed uit want ik heb ze ook gezegd dat ik liefst zou willen wachten tot Ivo en Yannick klaar zijn om dan samen met hun naar een basis te moeten gaan. Of het daadwerkelijk gaat lukken is weer aan andere vraag maar ze weten het nu toch al dat we dit zo willen.

Ivo heeft ook zijn beklag een beetje gedaan en het heeft geholpen want we zijn bij crewing gaan aankloppen en hij mag morgen al direct beginnen.

Zoals je kan zien begint hier toch alles een beetje in zen plooi te vallen voor ons allemaal. Nu maar hopen dat Ivo en Yannick snel gereed zijn en we samen naar een mooie basis mogen vertrekken.

Het is nu weer eventjes genoeg geweest hier op de blog, al genoeg tekst voor vandaag. Mijn volgende blogs zullen wel weer gaan over avonturen tijdens het vliegen en daarbuiten. Hoe vaak dat gaat gebeuren zal weer een andere vraag zijn.  Vergeet ook niet mijn album te checken, daar probeer ik af en toe wat foto's bij te zetten. De link staat nog ergens in een van de vorige posts.

Tot de volgende!!

Linetraining [English version!]

Owke, it has been already more than a month since my last post. But the time and motivation to write something lacked a bit most of the time. Now I have my day off before my busy month of November is about to start.

Lets start with the beginning, since the last post I have started my linetraining. That is the training we receive by performing normal flights with passengers but with a trainingcaptain next to you who judges your flights. He does this on the normal operation of the flight and during the progress of the training he will start to ask questions about abnormal procedures and the systems of the aircraft.

During the first few flights I had outside my captain and me another safety copilot on board on the jumpseat. He/She has to look that we don't forget things  and to make sure a fully qualified pilot is present in case of problems on moments we are not fully ready yet for normal operations. This safetyo only joined me for my first five flights and after that I got rid of him. This means that the captain thinks you are ready to perform normal operations without supervision of an extra person.

I was one of the lucky ones to start already this "fast". We are divided into three groups with the 38 people that need to receive linetraining. From my batch only two persons are in group one, Yannick and myself. Ivo and the others of my batch are in group 2 and 3. But the second group cannot start before the first one finishes and os on. This meant that Ivo wouldn't start for another month or more before he could start. So he went back to Belgium for about two weeks while waiting.

In the meanwhile I am already past half my linetraining with about 60 hours in the right seat of the A320. Phase 1, normal operations, is done just like phase two, non-normal operations. I finished that two days ago and that means I am in the final phase 3 right now. Phase 3 is about the supplementary procedures and systems of the A320. It is all about the knowledge from the several procedures we can have during normal operations not related to failure of systems. I am talking about things like manual start, volcanic ash, turbulence etc... and also the systems like hydraulics, engines, electrics etc.

So its going quite fast for me. In the month October I was on permanent standby since the schedule was already made before they got my validation. I had to wait everyday till I got a text to fly the next day. If I didn't received anything it means I wasn't flying the day after. But it happened that I received a text at 20h30 to fly the next day. Not really optimal to prepare but luckily it was already far enough in training that I didn't had the need to prepare for hours in advance.

I had about ten flights right now with around 60 hours and 40 sectors more or less. A sector is a flight in between two airports as part of the entire flight of the day. For example a flight can be Jakarta-Singapore-Jakarta-Denpasar-Jakarta where for example Jakarta-Singapore is one of the sectors. Mostly we have 4 sector flights but for the longer flights to Vietnam or Thailand we only fly 2 sectors for that day.

I experienced already a lot and visited some different big airports like Kuala Lumpur and Singapore where you can see a lot of big birds from big companies. An Airbus A380 isn't special anymore for us since everytime you go to Singapore you see at least 5. But you feel insignificant when you are standing next to one of those with your A320.

There is not really much more to say since I spend most my time flying, studying, sleeping, relaxing now and than and mailing or texting back and forth with some special people ;)

Next month I have a full schedule, about 107,5 flyinghours and 158 dutyhours. This is almost the maximum allowed (max 110h). A busy month ahead of where I expect to be finished before the end of the month to do my linecheck to be released for fully qualified first officer. I have to wait and see what is going to happen with the rest of my flights after that. It might be that have to leave those flights to others or that I will be planned as Safetyco for those ones. I will see it when the time comes.

Advantage of that busy month will be the pay-check  about time in my opinion. The loan back home keeps on running and if I will need to move fast to another base I can use the money for rent.

I also added some pictures in my Picasa map. The link remains the same as in my previous post so you can check it out there at the bottom.

The next post will probably be for after my linetraining in the beginning of December. Don't kill me if you don't hear from me a lot because I have been busy like hell and because of the added hour of time difference due to daylight savings time in Belgium (6h difference now ) and the awesome internet *sigh* I don't have much opportunities to call. Ask my parents, they only hear from me every two weeks or so. ;)

See you next time, I hope to be a fully qualified FO by than!

Linetraining!

Owke, we zijn ondertussen alweer meer dan een maand verder sinds mijn vorige post. Maar de tijd en goesting om te schrijven ontbraken vaak. Nu heb ik nog eens een vrije dag voor mijn drukke maand November gaat beginnen.

We beginnen bij het begin, sinds vorige post ben ik nu dus begonnen aan mijn linetraining. Dit is de training die we krijgen door gewoon vluchten met passagiers uit te voeren maar met een training-captain langs u die u beoordeeld op de normale werking van de vlucht en dan naarmate de training vordert ook vragen gaat beginnen stellen over abnormale procedures en de systemen van het vliegtuig.

Tijdens de eerste aantal vluchten zit er buiten de captain en mezelf ook nog een safety-copilot bij op de jumpseat. Deze moet erop toezien dat we niks verkeerd doen en dat er een volledig gekwalificeerde piloot aanwezig is in geval van problemen op momenten dat we nog niet volledig klaar zijn voor normale operaties. Deze heeft er bij mij enkel de eerste vijf vluchten bij gezeten en erna was ik van hem af. Dat betekent dat de captain u in staat acht om zonder toezicht van een extra persoon vluchten uit te voeren in normale operaties.

Ik ben bij een van de gelukkigen geweest om al zo "snel" te mogen beginnen. We zijn met de 38 personen die linetraining moeten krijgen in drie groepen verdeeld. Van mijn "batch" zijn er maar twee personen die in de eerste groep zitten, Yannick en mezelf. Ivo en de anderen van mijn batch zitten in groep 2 en 3. Maar de tweede groep kan pas beginnen als de eerste groep gereed is enz. Dat betekende dus dat Ivo minstens een maand ging moeten wachten voor hij kon beginnen met training. Hij is dus maar terug naar Belgie voor een tweetal weken in afwachting.

Ondertussen zit ik al voorbij de helft van mijn linetraining, een dikke 60 uur achter de rug in de rechterstoel van de A320. Fase 1, de normale operaties is achter de rug, net zoals fase 2 sinds eergisteren, de non-normal operations. Nu zit ik in de laatste fase, de extra procedures en systemen van de A320. Het gaat hier gewoon om theoriekennis van de verschillende procedures die kunnen voorkomen tijdens normale operaties die niet te maken hebben met systemen of onderdelen die defect zijn. Het kan hier dan gaan over manuele start, vliegen met vulkanische assen, turbulentie, enz... en ook de systemen dus zoals hydraulica, engines, electrics, enz.

Het gaat dus voorlopig best snel voor mij. In de maand Oktober was ik permanent standby gezien de schedule al gemaakt was voor mijn validatie in orde was. Ik moest dus elke dag wachten tot ik een sms kreeg voor de vlucht van de dag erna. Als ik niets hoorde dan vloog ik de dag erna niet. Maar het is ook al voorgekomen dat ik om 20h30 nog een sms kreeg dat ik de dag erna vloog. Niet echt optimaal om voor te bereiden maar het was gelukkig al ver genoeg in de training om geen uren meer nodig te hebben om voor te bereiden.

Ik heb nu al een tiental vluchten achter de rug, een dikke 60 uur en een 40 tal sectoren. Een sector is een vlucht tussen twee luchthavens als onderdeel van de hele vlucht van de dag. Bvb een vlucht voor mij kan zijn Jakarta-Singapore-Jakarta-Denpasar-Jakarta waar dan bvb Jakarta-Singapore 1 sector is. Meestal hebben we per dag 4 sectoren tenzij het lange vluchten zijn naar Vietnam of Thailand, dan zijn het maar 2 sectoren voor die dag.

Ik heb al heel wat meegemaakt en verschillende grote luchthavens bezocht zoals Kuala Lumpur en Singapore waar je heel wat grote bakken ziet van grote maatschappijen. Van de Airbus A380 kijk ik al niet meer op, in Singapore zie je er elke keer minstens 5 staan. Dan voelt ge u toch wel klein met uwe A320 als ge daar tussenstaat.

Voor de rest valt er niet veel te zeggen, ik spendeer veel van mijn tijd met vliegen, studeren, slapen, af en toe wat ontspanning en wat op en neer mailen/texten met wat speciale mensen ;)

Volgende maand zit ik met een vol vliegschema, ik heb 107,5 vlieguren en 158 duty-uren op het programma staan. Dat is bijna het maximum wat toegelaten is per maand (110h is het max.). Een drukke maand dus voor de boeg waar ik verwacht nog voor het einde van de maand klaar te zijn voor mijn linecheck om gereleased te worden als volwaardig first officer. Wat er dan met mijn overige vluchten van de maand gaat gebeuren valt nog te bezien. Het kan zijn dat ik die vluchten moet overlaten aan de volgende voor training en dat ik zelf safetyco ga moeten zijn. Dat zal ik dan wel zien.

Voordeel van die drukke maand is natuurlijk dat ik wel goed ga verdienen, dat zou eens tijd worden want die lening thuis blijft maar lopen en als ik snel ga moeten verhuizen naar een andere basis zal ik daar ook wel wat geld kunnen gebruiken om iets te huren.

Ik hoop nog een maand of drie in Jakarta te kunnen blijven om toch tenminste met Yannick samen te kunnen blijven voor ik een basis toegewezen krijg. En ons appartement hier is nog gehuurd tot begin maart dus als ik in December al zou moeten verhuizen zou het ook maar een verspilling van geld geweest zijn.

Ik ga ook wat foto's toevoegen aan mijn Picasa album. De link blijft hetzelfde als in mijn vorige post. Dus daar gewoon helemaal vanonder kijken voor de link.

De volgende post zal waarschijnlijk pas zijn voor na mijn linetraining ergens begin december. Schiet me niet dood als ge me niet veel hoort tot dan want ik heb het verschrikkelijk druk en dankzij het extra uur tijdsverschil dankzij het winteruur in Belgie (6h verschil nu met Jakarta) en het geweldige internet *sigh* lukt het niet vaak om te bellen. Vraag maar aan mijn ouders, die horen me nu al maar om de twee weken ofzo ;)

Tot de volgende, hopelijk als volwaardig FO dan!

It's me again (ENGLISH VERSION)

Here I am again, a bit sooner than expected. It’s already the 12th of September right now and for the rest of the month I am only scheduled for two days of class. Somewhere in between I also have to do my basecheck (flying some circuits with the actual aircraft) but for the rest not that much anymore.

This means that for the following two weeks already I will have a lot of time to spare. The reason for this waiting again is the paperwork and scheduling. It will also take about a month before they finish our uniforms. The tailor performed the measurements last week, from head till tow. But with a fully filled order book of the tailor it can be a while before it’s finished.

This also means that I have some free time to write something here. I am currently in the apartment I will share with Yannick and Ivo for the next six months.

After a long search we finally found an appropriate place to stay for our time in Jakarta. It was not easy to find a decent place with three rooms meeting our requirements. And for sure not for only six months since most owners only rent for at least a year. But since we will probably be moved after our linetraining to a base outside of Jakarta it would have been impossible.

Eventually we found an apartment right next to Emporium Pluit Mall located just 15 minutes from the airport by taxi. It is a complex of a few apartment buildings and several houses with all the necessary things required. 

Living in the same complex are another two Dutch guys from our group and today there should be the two other Belgian guys moving in too. It is always nice to have some familiar people around and if the schedules are the same we can share a taxi to save some expenses.

For the rest there is not really much to do around here. We will have to spend our time in the complex or at the mall next door. They have all the necessary shops and places to eat we need and even a movie theatre with English spoken movies.

Yesterday they installed the LPG to cook and we even got our requested rise steamer and waterdispenser. Now we can start living like true “locals” and eat rice everyday.

I am happy I can make my own food again because going out to eat was starting to be boring. The choices are a bit more limited compared to back home for the dished I am used to cook. But I am not in Europe anymore so I will have to get used to it.

I received some good news as well from the Belgian aviation authorities yesterday. We only get a validation to fly in Indonesia based on our original license from Belgium. This means we need to keep this Belgian license valid. But that means I should go back to Belgium every year to do another skilltest in the simulator for the Belgian authorities on top of the two skilltest I already have to do for Air Asia.

Since the policy on licensing is different for every country I as told to inform myself with Belgium.  They gave me some good news for a change, they are allowed to re validate my Belgian license based on the skilltest I will perform with Air Asia. But they will put a restriction on my qualification for the A320 to be only valid for Air Asia operations. Since I will not be flying for another company in Indonesia this doesn’t really matter.

I only need to do a skilltest in Belgium to remove this restriction if I choose to come back to Belgium to fly there.

With other words, I can spend the time I would be back home fully on family, friends and Belgian beer and food! I don’t know yet when this will be since that will depend on the future and my financial status. It will anyway be after my linetraining, if that finally would start.

There is not really much to say for the rest. I still don’t have Internet in our apartment; I hope that will be arranged this week. I am limited to free Wi-Fi in the mall and via the limited Internet on my smartphone. I will hopefully catch up on my Skype conversations next week because I am receiving some complaints about people who are already missing me.

I also made a Picasa album that I will use to post some pictures now and than. It is an online photo album you guys can look at. Its just a random collection without much explanation but at least you can see what I do around here while waiting to fly.

Here is the link:

CLICK HERE!

Hier ben ik weer...

Hier ben ik dan weer, een beetje sneller dan verwacht. Het is nu ondertussen 12 september 2012 en voor de rest van de maand September heb ik nog maar 2 dagen les op het programma staan. Ergens tussenin moet ik ook nog een basecheck doen (wat circuitjes vliegen met het echte toestel) maar voor de rest dus niet veel meer.

Dat wil zeggen dat ik de komende twee weken al zeker veel vrije tijd ga hebben. De oorzaak waarom we wederom zolang moeten wachten is het papierwerk en de planning. Ook zal het nog wel een dikke maand duren eer ons uniform gereed is. Dat zijn ze vorige week komen opmeten van kop tot teen. Maar gezien de grote hoeveelheden van de kleermaker kan het dus lang gaan duren.

Maar dat wil ook zeggen dat ik weer even tijd heb om wat neer te pennen. Ik zit nu in mijn appartement dat ik samen met Yannick en Ivo heb gehuurd voor de komende zes maanden.

Na lang zoeken hebben we dus eindelijk een geschikte plek gevonden om te wonen voor onze periode in Jakarta. Het is hier namelijk niet gemakkelijk om een plek te vinden met drie slaapkamers die alle drie geschikt zijn voor ons. En dan al helemaal niet om te huren voor maar een half jaar. De meeste appartementen of huizen zijn minstens voor een jaar te huren maar gezien we waarschijnlijk na onze linetraining een basis krijgen buiten Jakarta is dat onmogelijk voor ons.

Uiteindelijk hebben we een appartement gehuurd vlak langs de Emporium Pluit Mall op slechts een kwartiertje rijden van de luchthaven met de taxi. Het is een complex van een aantal appartementsgebouwen en verschillende huizen met alle voorzieningen die we nodig hebben. Ik denk dan aan een zwembad, fitnessruimte, tennisbaan enz. En het is een beveiligd complex dus zonder toegangsbadge kom je er normaal niet in.

Er zitten hier nog twee nederlanders van onze groep en normaal gezien zouden de twee andere belgen van onze groep ook intrekken in een plek hier in het complex. Het is toch altijd gezelliger als er nog meerdere bekenden zitten in de buurt, en indien de vliegschema’s een beetje samenvallen kunnen we ook een taxi delen om kosten te besparen.

Er is voor de rest wel niet veel te doen hier in de buurt. We gaan het moeten hebben van de voorzieningen hier en het winkelcentrum vlak langs ons. Daar hebben we ook alle winkels en plekjes voor te eten die we nodig hebben, ze hebben zelfs een bioscoop met Engels gesproken films.

Sinds gisteren hebben we nu ook gas om te kunnen koken en we hebben zelfs onze gevraagde rijstkoker en waterdispenser gekregen. Nu kunnen we leven als echte “locals” en elke dag rijst gaan eten.

Ik ben wel blij dat ik terug zelf wat kan koken want elke dag gaan uiteten begint toch wel te vervelen. De keuze is natuurlijk wel wat beperkter dan thuis voor de gerechten die ik gewoon ben maar ik zit dan ook niet meer in Europa.

Ik heb gisteren ook wat goed nieuws gekregen van het Belgische bestuur der luchtvaart. Gezien we hier enkel een validatie krijgen op onze Belgische licentie om te mogen vliegen in Indonesië moeten we die Belgische licentie geldig houden. Maar dat zou betekenen dat we elk jaar terug een skilltest moeten doen in de simulator voor het Belgische bestuur bovenop de twee skilltesten die we al moeten doen voor Air Asia zelf. En dit zou dan ook moeten gebeuren in een simulator in België. 

Gezien de regelgeving in verband met dit voor elk land anders is moest ik het zelf navragen bij het Belgische bestuur.  Daar hebben ze me wel goed nieuws gegeven. Ze mogen namelijk mijn bevoegdheidsverklaring voor de Airbus A320 elk jaar vernieuwen op basis van mijn skilltest die ik hier doe voor Air Asia. Hierdoor is mijn bevoegdheid wel beperkt tot operaties met Air Asia maar dit is geen probleem gezien ik toch niet voor iemand anders kan/mag vliegen.  En met een enkele skilltest in België is die beperking weer ingetrokken moest ik terug in België gaan vliegen.

Met andere woorden kan ik de periode(s) dat ik terug naar huis kom volledig spenderen aan familie, vrienden en Belgisch bier en eten! Wanneer dat zal zijn zal de toekomst en de financiële toestand moeten uitwijzen. Het zal sowieso pas zijn na mijn linetraining, als deze ooit eens gaat beginnen.

Voor de rest valt er niet veel meer te zeggen. Ik heb wel nog altijd geen internet op ons appartement hier, dat gaat hopelijk deze week in orde komen. Ik ben beperkt tot gratis wifi in het winkelcentrum en het beperkte internet via mijn smartphone. Ik hoop dus volgende week eindelijk eens werk te kunnen maken van mijn achterstallige skypegesprekken. Want ik krijg al onder mijn voeten van bepaalde mensen die me missen.

Ik heb trouwens ook een Picasa album aangemaakt waar ik regelmatig foto’s ga inzetten. Dit is een online fotoalbum die jullie kunnen bekijken. Ze staan wel allemaal door elkaar zonder uitleg erbij maar dan hebben jullie toch een idee van wat ik hier uitsteek in afwachting dat ik mag vliegen.

Hier is de link:

KLIK HIER

A month away, time for an update! (English version)

In the meanwhile it has become already the end of August and I finally found some time and motivation to update my blog a bit. There has been a lot going on the last month so it might end up being a bit of a long blog this time.

I am not going to waste much time on my departure. We stayed at a hotel near the airport with the family like last year when I left for the States. It was the last time we could relax a bit and have breakfast together before I left. This time I departed from Schiphol, Amsterdam on a Malaysian Airlines flight to Jakarta with a stop in Kuala Lumpur.

It was an incredible flight, good service and a lot of space in Business Class. It cost me a heck of a load of money but it was worth it in the end. Coming back in Economy is going to hurt.

Once I arrived in Jakarta I had to take a taxi to my hotel because the promised van was nowhere to be found. It was a bit of a hassle because at the terminal they almost surround you with taxi drivers. On the way to the hotel it was soon clear to me that Jakarta would ask some time to adapt. The highways are pretty good but all the other roads next to it are a chaos of scooters and crappy houses every now and than. Especially the traffic jams are horrible there, in Belgium it moves at least.

I think I did about an hour for the 2 km from the exit of the highway to the hotel. Luckily I am already used to it a bit.

The first two days in Jakarta we had some groundschool about practical items of flying for AirAsia but everything was quite relaxed. You cannot compare it with the way they work back home. The amount of items handled in a week is something they would have done in about a day back in Brussels. It is a bit the general way of working here in Asia in my opinion.

Already after two days Ivo and myself were sent to Kuala Lumpur in Malaysia. There we received two days of simulator to validate our license again for Indonesia.

It was nice to fly again in the simulator but the procedures were a bit rusty after not flying for about a month and a half. The flying part on the other hand was still good and that is the most important thing.

De Monday after the simulator we started our initial training with the entire group of 14 people. This training is something everybody that starts to work for AirAsia has to do. This training was given in the Air Asia Academy located at the airport of Kuala Lumpur.

We received about three weeks training about all sorts of things. Going from the emergency procedures of AirAsia to opening/closing and arming/disarming the doors of the aircraft according to procedures. Also the “wet drill” was part of it. This meant that we got into the pool with life vest and trained the different situations (ETOPS and NON ETOPS for the fellow pilots) that can happen when the plane would ditch in the water.

Further on we received some briefings about the company philosophy and the future for the company.

There were also some less interesting courses like “grooming” were we were told how to shave, the haircuts allowed, kind of deodorants to use and more things like that. Not really you expect to learn on a training as a pilot. But they spend a lot of attention on how the personnel should appear to the outside world. We are the living business card of Air Asia after all. 

Also teambuilding exercises and stuff like that are part of the job but this was nice. We had fun and we got out of our chairs for a change. It takes some time to get used to the way of working here though.

Aside from the course we also had some days of for a few times and we took advantage of those days to do some stuff. The first day we had a day of we went to the city center of Kuala Lumpur. We met up with a girl I got to know. She works at the embassy of Indonesia in KL. We ended up doing quite some stuff together with our little group of five.

The first day it was just some sightseeing at the Petronas Towers and the mall and aquarium located there.

The weekend after we first went clubbing on Friday and after a night of rest at their apartment we went to Templar Park. This is located at about an hour of KL and from there you can climb a bit in the jungle to find yourself some really nice waterfalls. This was in the middle of nature and you could also swim there and take a nice shower under the waterfalls, just incredible.

We did some more stuff that day like trying to catch the sunset at the beach but we just missed that so we ended up just swimming and frisbeeing on the beach.

The weekend after it was a long weekend for everybody here from Saturday until Tuesday. It was the end of the Rammadan here for the Muslim community and this is celebrated really big here in Indonesia and Malaysia. We ended up partying in KL again on Saturdaynight to leave for Langkawi Island on Sundayevening.

Langkawi is an island all the way in the Northwest of Malaysia close to the border with Thailand. It is a popular holiday destination partly because of the taxfree climate over there. For the rest it is also a paradise on Earth for tourists. With its many islands, beaches and oceans you really think you are on Tropical Island. That is maybe because it is a tropical island…

To get there we had to take a bus from Kuala Lumpur for about 7 hours and than a ferry for an hour. The bustrip there was horrible because we had an ordinary bus to get there because of malfunction of the other one. This one was not really made for long trips. But luckily it was traveling during the night so we tried to sleep a lot during the trip.

The ferry was also a bit of an adventure; we were all seated in the bottom of the ship with the air conditioning at northpole-stand. Eventually we just went to a higher deck to just sit there on some stairs to talk a bit and look outside.

Once we arrived it appeared worth all the effort, our residence was located at about 10m from the beach and we immediately went for a swim in the ocean. Just an awesome feeling to dive in the warm ocean from a white beach.

In the afternoon we went islandhopping, going from island to island with a small boat stopping on several islands. It is something touristic but definitely worth it. It seemed like Expedition Robinson when we were sailing. On every island we stopped we went to explore a bit and we even did some swimming in the ocean again.

By the time we got back from islandhopping we took some rest because it was already an exhausting trip to get there. I went for a walk down the beach and enjoyed a nice sunset. I could walk there for hours just enjoying the view, the nice weather, the people doing parasailing and stuff. I will definitely go back there one day.

In the evening we had some drinks on the beach to celebrate Ivo’s birthday. It is just nice to be able to do it at night without getting cold. And the moment it gets dark it is really that dark you can sit on the beach without people seeing or disturbing you.

The day after we needed to leave for the ferry at 12h to be able to catch the long busride back to KL. We did have a luxurious bus for the way back and a spot in front of the dubbeldecker bus. This meant we had a lot of legroom to travel relaxed. The drive back was really long because everybody went back home after the long weekend. There were traffic jams at 1 o’clock at night with the size you wouldn’t even find in Brussels during rush hour. We ended up traveling for about 16 hours from the moment we left the hotel in Langkawi to get back to our hotel in Kuala Lumpur. And for this we used taxis, ferry and bus.

In the end it was all worth it, it was a location I would bring other people for sure. And since AirAsia has about 10 flights every day to Langkawi I am pretty sure that will happen.

Outside of traveling a lot of other things happened. We are already back in Jakarta for about a week and in between classes we were looking for a place to stay for the next six months. The biggest problem to find a place was that most people only want to rent for at least a year. But since we probably will leave after our linetraining we can’t make it to rent for a year.

We have visited a few places and today (Sunday 2nd) we finally found a decent apartment. Tomorrow we will go and pay the deposit and if the rent is payed from Belgium we are hoping to move in by the end of the week.

It’s an apartment that I will rent together with Ivo and Yannick. It is located at about 15 minutes from the airport via taxi. It is also in a complex right next to a huge mall so we have everything nearby we need. This is necessary because the next half year we will be living from some sort of glass bubble. Outside the complex and the mall you enter in a complete other world and not the nice kind. Jakarta is not really the paradise on Earth but here we have a decent apartment for an affordable price with everything we need. There is also a pool, gym, tenniscourt, sauna etc. So we will survive it. 

Luckily we received our ID card from AirAsia, which we can use to travel really cheap in the AirAsia network. So we are planning to use this a lot and visit some places. Enjoying the places that are worth seeing around here in Asia.

Our workpermit is also almost ready; we went to get our picture and fingerprints taken last week. Normally this should be ready tomorrow and than we are almost ready to start. Tomorrow is also our medical examination so another adventure ahead! This month we only have a few days of course left and an air law examination.

Our uniform is also something that should be done by the end of the month. In theory we can do observation flights already but we need a uniform for that… we could buy some black trousers and a white shirt by ourselves already and they would provide a tie and wings so we could fly along. Long live lowcost!

Normally we would start flying in October but that is still something we need to see first. I am afraid it could take a while longer because we are with a big group for a limited amount of trainingcaptains. So wait and see first. The mentality here is totally different than back home so I just live from day to day. Everything can change on day to another.

I can manage for the rest, the food is pretty good despite eating rice all day. Living around here is also cheaper except for the beer. That is pretty expensive unfortunately. And the internet is even worse that 10 years ago in Belgium. So skyping is really hard around here for the time being. I was only able to call home a few times and that’s it. Belgium isn’t so bad for that matter.

I could tell story’s for hours but I still need something to tell when I come back one day.

By next blog I hope to be flying but that will take a while I guess. I am also going to look for something to share my pictures online but I don’t know yet how I will solve that. It is not that easy to upload with extremely slow internet and a bad layout on my blog for pictures.

Until next time!